وقتی تنها و غریب کنج این خلوت تاریک بودم

دستی دستامو گرفت

دستی که ارومو گرم اومدو غصه هامو بغل گرفت

دل مرده ام جون گرفت وقتی گفت عاشقمه

تو چشمام نگاه میکرد وقتی میگفت مال منه

بوی عطر پیرهنش مست مستم کرده بود

اون نگاه مهربونش آخ دیونه ام کرده بود

وقتی شبا میخوابی کنار تو میشینم

دست میکشم تو موهات غصه هاتو میبینم

خدا از من نگیرش اون همه زندگیمه

اگه بره خدایا باز غصه در کمینه

وقتی نباشه خونه ،خونه مثل جهنم

تاریک وسردو بیروح هجوم میاره باز غم

وقتی دلش میگیره گلا همه میمیرن

دوباره با خنده هاش تو باغچه جون میگیرن

من ساناز هستم 22ساله ،دانشجوی روانشناسی ژنتیک ،شاعر و خواننده کرال زیر نظر استاد سینا مظفری تمام شعرای که توی وبم میذارم واسه خودم هستن .ببخشید اگه به سوالتون دیر جواب دادم

نمیدونم عشقتو از کجا باید قصه کرد

نمیدونم مهربونیاتواز کجا باید ترانه کرد

وقتی غمگینیو تنها توی این خونه تاریک

من نمیدونم نبودنمو با چی باید بهانه کرد

ولی نازنین من تو انقدر خوبو نجیبی

که همه دردای منو روی شونه هات میگیری

منو ببخش،ببخش اگه نبودم توی غمهات

منو ببخش ،ببخش اگه نبوسیدمت هربار

(همه دنیای منی)

خیلی بده همیشه تو عکسات تنها باشی

عشق چیه؟

من، توی ایت شهر شلوغ با یه دنیا اشنا غریبه ام

من،با صدای نغمه گنجشکک عاشق وتنها غریبه ام

من،من پرم ازنفرت و غم

من دلم خالیه از عشق هست واحساس

من با زیبایی اون گل سرخ غریبه ام

من با لالایی مادر تو شبا غریبه ام

من،من پرم از نفرت وغم

من پر از آتیش و نفرت من پراز بهانه ام

من میخوام مثل پرنده ها برم تا آسمون

من میخوام اوج بگیرم به زیر بال کهکشون

من میخوام عاشق دریاو همه گلا باشم

من میخوام پراز کلام عاشقونه ها باشم

کمکم کن....کمکم کن....